In mijn eerste drie jaar aan de academie was ik toch een beetje een ongeleid projectiel. Met kracht alleen wist ik die totaal niet te sturen of te beteugelen, dat kon je in alles terug zien; het kleur gebruik, de vorm.

Tom Hageman zei geregeld tegen mij: meisje, je hebt twee soorten schilders; schilders die je moet losmaken, en schilders die je moet temmen. En jij moet getemd worden. En welk type je ook bent; je moet je tegenpool als uitdaging nemen.

Mijn leerdoel was dus discipline en structuur aanleren. Door de systematische aanpak van de lessen in de master 1, heb ik denk ik vanaf het vierde jaar een omslag kunnen maken hierin. Maar ook jezelf leren presenteren en praten over je werk, je uitdrukken in woorden, is een kunst op zich, en voor mij belangrijk geweest om mijn eigen weg te vinden.                                                      

Afstudeerwerk – Mijn conceptfase heeft best een tijd in beslag genomen. De afgelopen jaren schilderde je in de lessen en kreeg je opdrachten, nu moet je begin tot eind zelf bedenken en uitzoeken. Dit geeft natuurlijk veel vrijheid, maar ook uitdagingen met zich mee. De gedachte dat je nu moet komen met iets dat iedereen wegblaast is overbodig, vaak zijn juist de meest kleine, simpele dingen het meest puur en rakend.